افزایش۶برابری بستری های کرونایی در تهران
تاریخ انتشار: ۲۰ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۵۸۱۹۲۰
دکتر طبرسی فوق تخصص بیماری‌های عفونی و معاون بیمارستان مسیح دانشوری با اشاره به افزایش ۶ برابری بستری‌های بیماری کرونا در تهران (از ۱۰۰ نفر در اردیبهشت به ۶۶۰ نفر در روزهای اخیر) گفت: به دلیل کمبود پرستار هم اکنون دو بخش این بیمارستان تعطیل است. به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، دکتر طبرسی در مصاحبه اختصاصی با خبرنگار صدا و سیما افزود: همچنان رعایت فاصله اجتماعی و استفاده از ماسک برای پیشگیری از شیوع ویروس کرونا مورد تاکید است و شهروندان به ویژه در فضاهای بسته شیوه نامه‌های بهداشتی را رعایت کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: ویروس کرونا در هوای آزاد باقی نمی‌ماند، اما در فضاهای بسته ممکن است باقی بماند بنابراین باید ماسک بزنیم که در جلوگیری از ابتلا به این بیماری بسیار موثر است.
دکتر طبرسی در مورد ابتلای کودکان به ویروس کرونا هم گفت: اصولا کودکان خیلی کمتر به این بیماری دچار می‌شوند مگر اینکه برخی از کودکان بیماری‌های زمینه‌ای داشته باشند.
وی درباره اینکه آیا ویروس کرونا در سطوح می‌ماند یا نه گفت: ماندگاری زیادی ندارد و همچنان استفاده از ماسک و رعایت فاصله اجتماعی توصیه می‌شود.
معاون بیمارستان مسیح دانشوری افزود: ۵۷ تا ۶۰ نفر از کادر درمانی ما با بیماری کرونا درگیر هستند و بخشی از بیمارستان به خاطر کمبود پرستار تعطیل است، چون پرستاران مریض شدند و رفتند. این قشر واقعا ایثارگری می‌کنند. br/ وی افزود: مرگ و میر بیماران کرونایی در این بیمارستان خیلی کم است، اما متاسفانه دیروز دکتر نادری - اورولوژیست و جراح کلیه و از جراحان بسیار توانمند را از دست دادیم.
طبرسی درباره تاثیر دود سیگار هم گفت: دود سیگار می‌تواند در انتقال ویروس کرونا موثر باشد.
وی درباره ساخت واکسن هم گفت: مطالعاتی در جهان و همچنین در ایران با همکاری شرکت‌های دانش بنیان در حال انجام است، اما معلوم نیست کی نتایج آن مشخص و به تولید انبوه می‌رسد و ما حتما پاییز و زمستان را با کرونا باید سپری کنیم. شاید سال اینده دارو و واکسن بیماری کرونا تولید شود.
طبرسی درباره اینکه آیا کشورهای دیگر در صورت ساخت واکسن کرونا آن را به ایران هم خواهند داد؟ گفت: این بیماری، چون فراگیری جهانی دارد، سازمان بهداشت جهانی تاکید کرده است هر شرکتی که واکسن بیماری کرونا را تولید کند باید در اختیار همه کشور‌ها قرار دهد و اگر یک کشوری این واکسن را نداشته باشد نمی‌توان به ریشه کنی جهانی بیماری کرونا امیدوار بود، چون این ویروس در همه جای دنیا حضور دارد.
وی در خصوص اینکه آیا در بیمارستان مسیح دانشوری برخی بیماران را برای تهیه دارو و آمپول‌های ۱۷ یا ۱۸ میلیون تومانی به بیرون می‌فرستند؟ گفت: اینطور نیست، چون بیماری کرونا هنوز دارویی ندارد که بخواهیم بیماران آن را از بیرون تهیه کنند. برچسب ها: کرونا ، تهران ، طبرسی
منبع: شبکه خبر
کلیدواژه: کرونا تهران طبرسی بیماری کرونا ویروس کرونا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبکه خبر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۵۸۱۹۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حال خوب پدر و مادرها با اقدام خوب وزارت بهداشت
صدایم می‌زنند که به حسابداری برو. راستش دست و پایم می‌لرزد. مگر یک خبرنگار، کارمند، کارگر یا هر قشری چقدر درآمد دارد...
به گزارش مشرق، ایمان ملکوتی کارشناس امور خانواده در یادداشتی در روزنامه ایران نوشت:
آدم تا پدر و مادر نشده نمی‌داند استرس و اضطراب چه طعمی دارد. روزگار هم بالا و پایین زیاد دارد، مثلاً در عصر یک روز بهاری همچنان که مشغول کاری و در فکر و خیال، خنده بچه‌ها در گوش‌هایت زمزمه می‌کند، ناگهان با صدای زنگ تلفن به خود می‌آیی که خودت را برسان، پسر کوچکی که هنوز یک سالش هم نشده، حالش خوب نیست و باید به بیمارستان برویم. نام بیمارستان که می‌آید ناخودآگاه در ذهن تمامی مردم کلید واژه‌های بستری، هزینه، دارو و ... نیز امتداد پیدا می‌کند.
حال شما فکر کن که دکتر شیفت دستور بستری هم بدهد، انگار آسمان به زمین آمده و همانجا می‌نشینی و مبهوت، رفت‌وآمدهای همراهان دیگر بیماران را تماشا می‌کنی. شما را نمی‌دانم ولی این لحظات برای همه پدرها سخت است، استرس و حرف‌های مادر بچه، صحبت‌های دکتر، نگرانی از نوع بیماری و دودوتا چهارتا کردن ذهنی از میزان پول مورد نیاز در کنار هم، تشکیل‌دهنده یک سناریوی غم‌انگیز پدر فرزندی است.
روی تابلوی اورژانس بیمارستان دولتی مفید برگه‌ای نظرم را جلب می‌کند: «به دستور مقام عالی وزارت، تمام هزینه‌های بیماران زیر ۷ سال رایگان است.» زیر لب می‌گویم چه باحال و بدون توجه خاصی از کنارش می‌گذرم، چون هم دل و دماغ فکر کردن به این را ندارم هم خیلی هضمش آسان نیست؛ مگر می‌شود؟! با خودم فکر می‌کنم چند نفر دیگر روزانه به این برگه نگاه می‌کنند و جرقه امید و اطمینان در ذهنشان می‌آید؟ آیا واقعاً این کار شدنی است؟ هزینه بیمارستان رایگان؟ گرفتاری و شلوغی روزهای بیمارستان خیلی مجال فکر کردن به این موضوع را نمی‌دهد و سلامتی خود فرزند اینقدر مهم است که تو حاضری هرچقدر هم لازم باشد هزینه بپردازی ولی او دوباره مثل روز اول بخندد.
روز اول، روز دوم، روز سوم و... همراه با نگرانی، آزمایش‌ها و انجام مراحل درمان کودک طی می‌شود و تو این روزها بدون اعتنا به آن برگه دستور وزیر بهداشت در ذهن خودت مشغول حساب و کتاب هزینه‌های بیمارستان هستی. روز پنجم، دکتر برگه ترخیص را امضا می‌کند. صدایم می‌زنند که به حسابداری برو. راستش دست و پایم می‌لرزد. مگر یک خبرنگار، کارمند، کارگر یا هر قشری چقدر درآمد دارد که بتواند این هزینه‌ها را دوباره جبران کند. با این فکر و خیال جلوی حسابداری می‌رسم.
- پدر بچه شمایید؟
- بله.
- این برگه را ببرید صندوق و بیاورید تا برگه ترخیص را بدهم.
به برگه نگاه می‌کنم. یک کد با یک شماره که انگار رقم پرداختی است. چندبار می‌خوانم: ۳ میلیون؟! با خودم می‌گویم برای ۵ روز خوب است. دوباره یاد برگه روی اورژانس که دستور وزیر رویش بود می‌افتم؛ پس آن چه بود؟ به راهم ادامه می‌دهم و به صندوق پرداخت می‌رسم.
- آقا کارت بکشید، ۳۰۰ هزار تومان.
چشمانم برق می‌زند. یحتمل این هم برای همان یک شب اتاق اختصاصی مادر و بچه است که باید بپردازم. برگه روی شیشه اورژانس راست می‌گفت: «به دستور مقام عالی وزارت، تمام هزینه‌های بیماران زیر ۷ سال رایگان است.»
نفس راحتی می‌کشم و می‌خندم. یاد جمله رهبری می‌افتم که چند سال قبل فرمودند، همراهان بیمار جز دغدغه مریضداری نباید دغدغه دیگری داشته باشند. «دم وزارت بهداشت گرم» می‌گویم و لبخند می‌زنم. آسمان چقدر آبی است. حال فرزندم رو به بهبود است. دوباره می‌خندد و من خوشحالم از آرامشی که بخشی از آن را مدیون تدبیر متولیان درمان کشورم هستم.
حالا چند روزی گذشته است و سرگرم کارم که خبری نظرم را جلب می‌کند: «از امروز تمامی بیمارستان‌های دولتی و واحدهای تابعه دانشگاه مکلف هستند پذیرش، بستری، اعمال جراحی، اقدامات تشخیصی – درمانی و ترخیص کودکان زیر هفت سال بیمه‌شده را به صورت رایگان انجام دهند.» یاد روزهای بستری فرزندم می‌افتم و لبخند می‌زنم؛ لبخندی از سر آرامش. راستی روزانه چه تعداد پدر ایرانی درگیر با این موضوع لبخند بر لبانشان می‌آید؟ کار خوب را باید گفت و تبلیغ کرد.
جاده کندوان یک طرفه شد